Teknik tekstil terimi kullanım olarak oldukça yeni bir kavramdır. Tanımı; “Estetik veya dekoratif özelliklerinden ziyade, öncelikle teknik performansları ve fonksiyonel özellikleri için üretilen tekstil malzemesi ve ürünleridir.”. Diğer bir tanımı ise; “Özel olarak tasarlanan, herhangi bir üründe veya proses dahilinde veya yalnız başına belirli bir özelliği yerine getirmek amacıyla kullanılan malzemelerdir.”. Teknik tekstiller bu terimden başka; endüstriyel tekstiller, yüksek performanslı tekstiller, yüksek teknik tekstiller, konvansiyonel olmayan tekstiller, mühendislik tekstilleri diye de isimlendirilebilmektedir. Bu ürünler; kimyasallara, hava şartlarına ve mikro organizmalara dayanımlı, yüksek mukavemet, yanmazlık, yüksek aşınma dayanımı gibi yüksek performans özellikleri gösteren ürünlerdir. Bunun yanı sıra bu ürünler konvansiyonel tekstillere göre, görünüş ve konforun belirleyici bir kriter olmadığı, pahalı, katma değeri yüksek, alıcının doğrudan kullanmadığı, filtrelerde kullanılan tekstiller gibi her hangi bir malzemenin parçası olarak da kullanılan ürünlerdir. Teknik tekstillerin üretiminin başlangıcı olarak, gemiler için yelken bezlerinin üretilmesi kabul edilebilir. Bu tip kumaş üretiminden önce nasıl bir tekstil malzemesinin üretildiği ve hangi standart özelliklerin arandığı konusunda elimizde bilgiler mevcut değildir. Özellikle 1939 yılında ilk sentetik lifin kullanılmasından sonra, teknik tekstil üretiminde ve uygulama alanlarında büyük çapta artma olmuştur. Çok farklı özelliklere sahip sentetik lif üretimi sayesinde çok sayıda teknik tekstil üretimi olanak dahiline girmiştir. Bilindiği gibi polimer lif özellikleri doğal kaynaklı lif özelliklerinden yüksek sağlamlık, yüksek elastikiyet, kimyasallara dayanım, küf ve çürümeye dayanım, yanmazlık, hidrofob yapı, termoplastik gibi özellikler yönüyle farklılık gösterir.
